2018 Bana Neler Ögretti & 2019 Hedeflerim

"2018'de de cabam yine büyük olacak, somut planlarim ve hayallerim oldugu gibi ucu acik "akisina birakilacak" konular da cok elbet - bu konuda güveniyorum sana sevgili hayat, yap bir güzellik."

- 01 Ocak 2018 

Gecen yil yayinladigim "2017 Bana Neler Ögretti & Yeni Yil Hedeflerim" yazisinda bu cümlelere yer vermisim. Beni bu cümleyi yazmaya motive eden hayallerim, düsüncelerim, inanclarim ve o an aklimdan gecen her sey, 2018'de gerceklesti. Bu bir tesadüf degil, 2018 bana en basta bunu ögretti - zihnimizle cagirdigimiz her sey, iyi veya kötü, gerceklesecektir. Planini yaptigim, tüm kalbimle cok istedigim, bunun icin cabaladigim, 2018'de yapmak istedigim her seyi yapabildim. Bunun icin bircok seyden feragat ettigim gibi, zamanimi ve enerjimi de bunlara harcadim. Cünkü hicbir sey siz otururken gerceklesmez. Hayat akar, peki sizin bardaginiz onu icine dolduracak kadar büyük mü?

Aslinda tüm mesele o bardagi tasarlamak. Hayatin aktigini bilirsin, onu tutmaya karar verirsin, bunu bir bardakla yapabileceginin farkina varirsin, ve o bardagi tasarlarsin. Materyali, rengi, sekli sana kalmis tamamen. Su gibi akip giden hayati oluk oluk icecek misin, altinda islanacak misin, birakacak misin kendini olusturdugu denizlere, yoksa bir agacin altinda saklanacak misin? Tüm mesele hayati icmek, hayattan verim almak.

Var olmak degil, yasamak...

2018'e girerken aklimda tam olarak bu vardi. 2017'nin bana ögrettigi "akisina birakma dersini" biraz somut planlarla harmanlayip yola cikmayi denedim. Ayni sekilde en basta kendime, sonra hayata güvenmem gerektigini de asla unutmadim. Bu yil tökezledigim her anda aklimda bunun bir anlami olmasi gerektigi vardi. Cünkü yine hicbir seyin tesadüf olmadiginin farkindaydim. Attigimiz her adimin anlamini, gelecekte geriye baktigimizda anlayacagiz. Ben de su an anliyorum koca bir yili degerlendirirken. Mesela bir konu vardi, basimi taslara vurabilirdim neden böyle oldu diye. Onun bile mantikli bir aciklamasi varmis. Böyle oldu, cünkü olmasi gerekti. Öyle olmasaydi eger, ben su an burada olmazdim. Akisina biraktim yine bircok seyi, düstüysem kalktim, basit.

Hesaplayamadigimiz, hayalini bile kuramadigimiz seyler elbette oluyor, cünkü hayat asla durmaz, bizi hep bir yola sokmaya calisir. Plan yaparken yasadigimiz seydir hayat. Bazen öngöremedigimiz güzellikler bizi bulur, bazen hos olmayan hadiseler yasanir, ama cogunlukla gercekten zihnimizle cagirdigimiz seyler gerceklesir. En azindan 2018'i karakterize eden en büyük sey buydu benim icin. Zihnimde canlandirdigim her seyin bir bir gerceklestigini gördüm. Bu yil korkmadim hicbir seyden. Korkularimin, kararlarima etki etmesine izin vermedim. Dolayisiyla korkularimi cagirmadim. Inanclarimi, hayallerimi cagirdim. Ve geldiler. 

Somut olarak bahsetmem gerekirse, deli gibi gezmek vardi planlarimin arasinda. Birsürü ülke gördüm, Uzakdogu'ya gittim - Endonezya, Malezya, Singapur, Tayland - Avrupa icinde dolastim, ruhum o kadar özgürdü ki anlatamam. Her gittigim gördügüm ülke kisiligimin bir parcasi haline geliyor, bana bir seyler katiyor. Gezerken aslinda kendime dogru kosuyorum. Dünyayi karis karis gezmek 2018'in ilk yarisinda bir yasam stili haline gelmisti benim icin. Inanin bana, o kadar kendimi buldum ki yollarda, gördüklerim, dokunduklarim, tattiklarim, hissettiklerim, her sey düsüncelerimi biraz daha sekillendirdi. Kelimelerimin ici doldu. Belki de bu yil benim 'bardagim' kelimelerdi - hayati kelimelerime akittim. Agzimdan, zihnimden cikan her seyi hayatla doldurdum.

Bütün bunlar olmaya devam ederken bir anda hesabini bile yapmadigim bir sey oldu. Hayir hayir durun, asik olmadim. :D Yakin gelecek icin aklimda Türkiye'ye, Istanbul'a tasinmak vardi.  Ama bu düsünce bende cocuklugumdan beri olan bir sey. Gezmeyi deli gibi seviyorum evet, ama dönüp dolasip gelecegim yer, kürkcü dükkanim yine de Istanbul olsun istedim hep. Bir anda kendimi yeni evimin anahtarlarini elimde tutarken buldum. Istanbul'a tasindim. Yanimdaki bavulumda sadece bikinilerim vardi, Türkiye'ye sadece tatile gelmistim aslinda. Kusadasi'nda sahilde otururken hayatimi bir anda degistirecegim bir haber aldim, ve tasindim. Cok düsünmedim, hatta hic. Sadece bunu yapmam gerektigini hissettim. Riskliydi evet, yalniz basima bir hayat kuracaktim, zor olacakti, ama bir sekilde olacakti. Kusadasi'nda, sahilde o anda aklimdan gecen milyonlarca düsünceyi dalga sesleri bastiriyordu. Öyle yogun bir duyguydu ki hissettigim, hayatin beni bir yere cekmeye calistigini hissettim. Bunu gercekten hissettim. Bos bir duygu degildi bu, sanki evrenle iletisimdeydim o an. "Bana birak" diyordu. 2017 aklima geldi, bazi seyleri akisina birakmam gerektigini o ögretmisti bana ve hayata güvenmem gerektigini. Evet dedim, yeni bir ders geliyor. 2018'e girerken ona güvenecegime söz vermistim, simdi sözümü tutma vaktiydi. Ve kendimi yeni evimde buldum. Belki de hayatim boyunca en cok yapmak istedigim seydi bu.

Istanbul, ve kendi evim.

Bunu yaptigimi söylerken bile icim titriyor. Su an bu evde oturmak, istesem 5 dakikada Bogaz'a yürüyebilecek olmak, vapura binip Asya'yla Avrupa'nin öpüstügü noktada aski hissedebilmek, bunlar benim icin cok büyük sans. Buraya geldigimden beri o kadar güzel insanlarla kesisti ki yolum. Cok güzel insanlar tanidim, öylesine bir banka oturdugumda yasli teyzelerin nasihatlarini dinledim, hayattan sikayetci olan amcaya moral verdim, karsidan karsiya gecmekte zorlanan yasli amcanin koluna girdim sakalarina güldüm, esnafla iki lafin belini kirdim, parkta oynayan cocuklarla kedi köpek sevdim, kavgalara sahit oldum, asklara sahit oldum, Moda sahilde tanimadigim insanlarla sarkilar söyledim, Besiktas maclarinda tribünde birlikte sevindik, birlikte üzüldük, ve anladim ki; olmam gereken yerdeyim. En azindan su an icin. Önemli olan da bu zaten.

Dedigim gibi, kelimeler bu yil hayati icine doldurdugum bardagim oldu. Düsüncelerimi, kisiligimi ve hayatimi etkilediler. Ayni zamanda karmayla tanistigim bir yil oldu. Tabii ki biliyordum karma felsefesini, yasattigin her seyin bir gün sana dönecegini. 2018'de karma benim icin daha ön plandaydi, somutlasti. Ve fark ettim ki, gercekten her insan, bir baska insanin sinavidir. Tabiri caizse, o sinavda karmani ya temizlersin, ya bok edersin. Hepimiz simdiye kadar icine etmisizdir bir sekilde, hatalar yapmisizdir. Yapmadim diyen, bunu fark edecegi günü beklesin :D cünkü o gün gelecek. Evren, icine ettigin karmani temizlemen icin bir sans verecek. Kabul etmezsen, o konuyla defalarca sinanacaksin. Sirf su olayi bilincli bir sekilde deneyimlemek icin bu yilin basinda karmami etkileyecek olumsuz bir sey yaptim (evet dertsiz basima dert actim:D ),  cok uzun sürmedi döndü bana geri geldi, ayni seyle baskasi tarafindan sinandim, bunu fark ettim ve karmami temizledim. Hicbir seye oldu bitti demeyin, öyle bitmiyor iste. Söyledigin, somut sekilde yaptigin, düsündügün her sey sana dönüyor. Iyi kötü fark etmez. Hayatini bir gözden gecir, iliskilerini analiz et, hatalarini aklina getir, canini yakan seyleri, baskasinin canini yaktigin seyleri. Eminim buna dair izler bulacaksin. Mesela intikam almak icin enerji sarfetmek de inanilmaz sacma geliyor karma felsefesini benimsediginizde. Hayat sizin caninizi yakanlari cok güzel bir sekilde cezalandiriyor, hic merak etmeyin. Aci cektirirsen, zamani geldiginde sen de cekersin. Mutlu edersen, sen de mutlu olursun. Aslinda o kadar basit ki her sey, anlamamiz lazim aslinda. Hayat = kendimiz. Hayatin bok gibiyse, kendini sorgula önce. Belki de sen bok gibisindir? Kusura bakmayin simdi cok acik bir sekilde söyledim ama, herkes biraz kendini sorgulamak zorunda. Ici kötü olan cok insan var, ve bunlarin "hicbir sey istedigim gibi gitmiyor" diye yakindigini duydugumda acik bir sekilde böyle söylemek geliyor icimden. Önce kendini düzelt. Bunu söylemek benim haddime degil, ama en azindan 1 kisiye bile farkindalik kazandiracaksa söyleyecegim. Ego kasarak cool olmuyorsunuz, baskalarinin canini acitarak da havali olmuyorsunuz. Kötü düsüncelerinizi birakip, daha olumlu düsünmeye karar verdiginizde inanin her sey daha güzel olacak. Hata yapmak hic sorun degil, hatalar yapalim, yapmaliyiz. Hata yapmaktan korkarsak eger, her sey cok yarim kalir. Sadece varoluruz, yasayamayiz. Hatalar yapa yapa, düse kalka büyür insan. Ama asil mesele yanlis yapmamak. Yanlis yapmak cok ayri bir konu, buna dikkat edersek karmamiz cok güzel olur. 

Eeee, baska? Neredeyse en önemli seyi unutuyordum. Bu yil bir hayvanin sevgisini tattim. Kedimi, Maya'mi sahiplendim. O beni secti, ve sevdi. Ben de onu cok sevdim. Istanbul'un bana en güzel hediyesi oldu, benim kücük kizim. Su an kucagimda yatiyor ve patisiyle arada yanagima dokunuyor. Gercekten bir hayvanin insana verdigi sevgi paha bicilemez bir seymis onu anladim. Bu kücük can artik bana emanet.

Her sey icin tesekkürler 2018, benim icin cok anlamli, güzel dersler veren bir yil oldun. Ve bu dersleri hala burada paylasabiliyor olmak da beni cok mutlu eden bir sey. Peki 2019'dan beklentilerim neler? Ne olsun... düsürsün kaldirsin, bir seyler ögretsin. Kisiligime katki saglasin, farkli challenge'lar sunsun bana, zorlasin ve hedeflerime ulastirsin. Su an 2019'a meydan mi okudum ben ya? Evren nasil anlar bilemem, ama 2019'un da üstesinden gelecegiz, bunu biliyorum. Sagligimiz sihhatimiz yerinde oldugu sürece her seyin üstesinden gelebiliriz. Bol gezmeli tozmali, sevmeli, asik olmali, muhtesem bir yil diliyorum herkese. 

*Bu yil yolumuzun kesisecegi kisilere kücük bir not; 

karmani sakin kirletmek icin gelme. Iyi ol, iyi olalim. Easy easy. :D

Öpüyorum kocaman,

Eylem